گز زاهدان لعنم کنند هر گز نیندیشم ، بیا 313-48

 

من دل ز لا وا داده ام

دل را به الا داده ام

***

 

 

من دل ز لا وا داده ام

دل را به الا داده ام

***

 

در بازکن،

ای ساقیا

ای ساقی جانم

 بیا

 دل در برم

 پنهان شده

آگه ز میهمان ام

 بیا

من خواب و

بیدارم، بیا

مدهوش و

هوشیارم، بیا

عشقم  بده،

شورم بده

ای جان جانانم

 بیا

من عشق

می بویم بیا

من شور

می جویم بیا

یوسف در این

کویم بیا

فرهاد این

کوهم بیا

من عاشق

روی تو ام

بی دین و

بی کیش ام

 بیا

من دل ز  لا

 وا داده ام

 دل را به الا

 داده ام

 من کوس رسوایی زنم

رسوا تر از بیش ام

بیا

گر زاهدان

لعنم کنند

هر گز

نیندیشم بیا

گر عاقلان

تیغم زنند

از عاقلان

بیش ام

بیا

گر عارفان

نیشم زنند

با عارفان

خویشم بیا

گر جنگ فقر و

اغنیاست

نی شاه و

درویش ام بیا

من کافر و

مومن نیم

من خویش

بی خویش ام بیا

بر منبر و

بر گنبدان

در عشق اندیشم

بیا

در مسجد و

در خانقاه

من سجده در خویشم

بیا

من قبله ام

میخانه است

هی باده

می نوشم بیا

من بی قبا و

جامه ام

من زهد

نفرو شم بیا

من شاهد و

فرزانه ام

پر نو ر و خاموشم

بیا

من روشنای عالمم

در عشق

می جوشم بیا

 

***

ناصر طاهری بشرویه... روشنا

Search  rroshanaa  on google.com

rroshanaa@gmail.com

 

http://s3.picofile.com/file/7965776234/313_48.jpg

 

 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد