مه رخی جانانه , عریان ماه شب ،در خانه گشتم 313-062

مه رخی جانانه , عریان
ماه شب ،در خانه گشتم
***

دوش
من فرزانه گشتم*
دلبری مستانه،
گشتم*
مه رخی جانانه
عریان*
ماه شب ،
در خانه گشتم*
قلب را،
دردانه گشتم*

عقل را،
دیوانه گشتم*
چشم من،
ابر بهاران*
اشک را

پیمانه گشتم*
زاهدا,

دردانه دیدم
مطرب جانانه

دیدم
باده اش در دل
چشیدم*
سجده را در می
کشیدم*
کعبه ام
بتخانه گشته*
مسجد ام،
میخانه گشته*
قبله ام

پیمانه و می،
مستی ام
رندانه گشته*
شرحه ای در سینه
دیدم*
اشک آگاهی
چکیدم*
می" زدم ، از غم،
رهیدم*
عشق و آگاهی
تنیدم*
سینه ام،
کاشانه گشته*
دلبرم ،
فرزانه گشته*
شمع و گل ،
پروانه ، بلبل
محفل ام
جانانه گشته
دم شدم
در دم پریدم
پر زدم از تن
جهیدم"*
گلخن ام
گلخانه دیدم*
گلبن ام
ریحانه دیدم*
جان من
مستانه گشته*
حال من
حنانه گشته*
قلب من
پروانه عشق*
هستی ام
افسانه گشته*
زادم و آگه پریدم